Epitafium dla “Czasu Krakowskiego” (1990–1997)

Abstract

[Epitaph for "Czas Krakowski" (1990-1997].

The first issue of "Czas Krakowski" came out on 28 March 1990. The initiative to set up a conservative daily, which could provide an alternative for the clearly liberal "Gazeta Wyborcza", was born among journalists and members of the anti-Communist opposition associated with the samizdat periodical, "Arka" (1983-1996). The chief editor was a poet, Jan Polkowski; he co-operated with Mieczysław Gil and Jan Rokita, Marek Halberda, Łukasz Plesnar and Ryszard Terlecki. From the very beginning the daily had a very legible ideological stand; it was politically engaged, raised polemics and was famous for its spirited texts (eg. famous texts by Wojciech Czuchnowski and Andrzej Patuła). In 1992 the editors of "Czas", among the first ones in Poland, used press games to great effect. The result was impressive: in its peak days over 300 thousand copies were printed and the paper quickly became Małopolska's biggest daily. However, it failed to maintain that position. Bad investments and marketing policy caused financial problems already in 1994. Improvised reforms and preventive measures failed; the financial problems were getting bigger and a year later (on the 4 May 1997) the paper was suspended. Although a month later, on 6 June 1997, some of the editors tried to reactivate the daily (it was published under a new title "Nowy Czas Krakowski"), its life was very short, and on 2 August the paper was suspended again.

Pierwszy numer „Czas Krakowskiego” ukazał się 28 marca 1990 r. Inicjatywa powołania konserwatywnego dziennika, który mógłby stać się alternatywą dla wyraźnie już liberalnej „Gazety Wyborczej” wyszła z środowiska dziennikarzy i opozycjonistów znanych z konspiracyjnej „Arki” (1983-1996). W redakcji kierowanej przez poetę Jana Polkowskiego pracowali m .in.: Mieczysław Gil i Jan Rokita, Marek Halberda, Łukasz Plesnar, Ryszard Terlecki. Dziennik od początku miał bardzo czytelne oblicze ideowe; angażował się politycznie, podejmował polemiki i słynął z temperamentu (np. głośne teksty Wojciecha Czuchnowskiego, Andrzeja Patuły). W roku 1992 redakcja „Czasu”, jako jedna z pierwszych w kraju sięgnęła po gry prasowe. Wynik był imponujący: w szczytowym okresie drukowano nawet ponad 300 tys., a pismo szybko urosło do rangi największego dziennika Małopolski. Pozycji tej jednak nie utrzymano. Nietrafione inwestycje i błędna polityka marketingowa spowodował, że już w 1994 r. gazeta ponownie wpadła w finansowe tarapaty. Mimo doraźnych reform i zabiegów zaradczych, jakie czyniono deficyt wciąż rósł i w styczniu 1996 r. „Czas” przemianowano w tygodnik. Nie zmieniło to jednak finansowej sytuacji i rok później (4 maja 1997) pismo zawieszono. Wprawdzie miesiąc później 6 czerwca 1997 część redakcji podjęła próbę reaktywowania pisma (ukazało się jako dziennik „Nowy Czas Krakowski”), lecz jego żywot był bardzo krótki i już 2 sierpnia 1997 r. pismo zawieszono.